Tripje door Zuid Amerika!

Hola!

Ik heb het overleefd!! En ik ben weer terug op Curacao, meteen weer hard aan het werk met meteen zes 24-uurs diensten in de komende 12 dagen, maar ik ben dan ook bijna een maand weg geweest!!

Na onze avonturen met het sandboarden zijn we met een zeer lange busreis richting het zuiden gegaan, de Andes in, naar het zeer mooie stadje Arequipa. Vanuit daar hebben we een 2 daagse tripje door de Colca Canon gemaakt. Maurice en ik hadden allebei wat last van de hoogte want met dit tripje kwamen we van zeeniveau naar maximaal 4800 meter, maar na en paar dagen renden we als twee berggeiten rond! Een hele mooie reis gemaakt met een dolenthousiaste Peruaanse gids, op zoek naar de oude Inka beschaving en in de diepste canon ter wereld (2 kilometer diep, AAAH) op zoek gegaan naar de zwaarste vogel ter wereld… de condor, en ook gevonden (zie fotootjes), het zijn aaseters, maar zien er toch heel gevaarlijk uit omdat ze rondjes boven je hoofd gaan vliegen, in de hoop dat je zo schrikt dat je in de canon valt (werkt heel goed met de bergkoeën die daar langs de afgronden grazen). Het was er wel heel koud (onder nul), vooral omdat we om 5 uur ’s nachts met ijskoude douche op moesten staan van de gids om de condors te kunnen zien!

Daar zijn we naar de grens met Chili gereisd, waar we werden aangekeken alsof we net uit een buitenaards ruimteschip kwamen stappen; er was daar nog nooit een buitenlander geweest, laat staan als je letterlijk 2x zo groot bent als iedereen, en terwijl we toch niet heel veel op elkaar lijken, dacht iedereen Maurice en ik broers waren (wrs door de lengte)! Daarna met een heel klein treintje door de droogste woestijn ter wereld de grens over naar Chili!!

Chili is rijker dan Peru en de mensen zien er Europeser (Spaanser) uit dan de Peruanen, die erg klein zijn en veel indiaanser zijn. Vanuit Chili hebben we de bus genomen naar Bolivia naar de hoofdstad La Paz, een zeer chaotische en drukke stad in een hele grote kom gebouwd, en ook de hoogste hoofdstad ter wereld (op bijna 4 km). Net als in Peru is het verkeer zeer chaotisch en druk waarbij er geen voorrangsregels zijn, behalve dan dat degene die het eerste en het hardste toetert als eerst gaat!

Vanuit Bolivia zijn we naar het hoogste bevaarbare meer ter wereld gegaan (Lago Titikaka) op de grens met Peru. En daar de naar de beroemde drijvende rieten eilanden geweest, waar oude indianen stammen al eeuwen op zelfgemaakte rieten eilanden leven en dus in het meer dobberen.

Daarna richting Cuzco (oude Inka hoofdstad) om daarna met de trein naar Machu Picchu te gaan, de Inka stad die als enige niet door de Spanjaarden is ontdekt in de bergen, en daarom als enige niet helemaal verwoest is!! Met de spectaculaire treinrit over normaal te steile bergpassen voor een trein (AAH!), kom je tot 8 km van de top, waarna wij de loodzware klim omhoog zijn gelopen. Maar als je eenmaal boven bent is het wel adembenemend mooi!! Jammer dat er ongeveer 1000 mensen per dag komen, dus je loopt zeker niet als enige rond.

Daarna zijn we terug naar Lima gereisd, de meeste mensen gaan met het vliegtuig, wij hadden het briljante idee om met de bus door de bergen over hele slechte wegen en in overvolle bussen terug te reizen, maar daardoor wel hele mooie natuur en stadjes gezien waar normaal niemand komt. In de bus heb ik de hele rit met een Inka vrouw gezeten die zat waar normaal mijn benen hadden moeten staan... Darnaast hebben de Inka's een blaasinhoud van 3 liter, want op een 12 urige rit is er geen pauze!

Op de terugreis naar Curaçao hadden we nog een lange stop-over in Colombia, Bogotá. We zijn natuurlijk even door de stad gaan lopen, waarbij we steeds door de mensen op het hart gedrukt kregen waar we wel en niet de bus uit moesten stappen en in welke delen van de stad we zeker niet moesten komen! Maar ook dit hebben we overleefd en we zijn gelukkig niet overvallen of ontvoerd of vermoord! Daarna weer een woelig weerzin in Curaçao, waar nu veel mensen weg gaan en een hele nieuwe lading mensen gaan komen!

Nu dus weer aan de slag, maar in November staat er nog een tripje naar Cuba op het programma, even snel voordat Fidel adje gaat.

Adiós Paúl !